Βιβλιοθήκη

Πνιγμός, είναι η ασφυξία που προκαλείται, από την είσοδο θαλασσινού ή γλυκού νερού, ή οποιουδήποτε άλλου υγρού στους πνεύμονες.

Εάν σε περίπτωση εμέτου, εισχωρήσει υγρό γαστρικό περιεχόμενο στους πνεύμονες, γίνεται λόγος για εισρόφηση.

Η παρουσία οποιουδήποτε υγρού στους πνεύμονες, δυσκολεύει ή καταργεί εντελώς την ανταλλαγή των αερίων στο επίπεδο των κυψελίδων (πρόσληψη οξυγόνου - αποβολή διοξειδίου του άνθρακος).

Η βαρύτητα της καταστάσεως κυμαίνεται ανάλογα με την ποσότητα του υγρού που έχει εισχωρήσει. Σε ένα 10% περίπου των θυμάτων, παρουσιάζεται λαρυγγικός σπασμός αμέσως μετά την πρώτη κατάποση, χωρίς να έχει εισχωρήσει καθόλου υγρό στους πνεύμονες (ξηρός πνιγμός).

Το θύμα μπορεί να παρουσιάζει ποικιλία εκδηλώσεων. Εάν η ποσότητα υγρού που εισχώρησε στους πνεύμονες ήταν μικρή, τότε αποβολή νερού με έντονο βήχα μπορεί να οδηγήσει σε αποκατάσταση της καταστάσεώς του. Συνήθως όμως, τα θύματα παρουσιάζουν κυάνωση (μελάνιασμα), ταχύπνοια (γρήγορη κοφτή αναπνοή), αδύνατο σφυγμό, ή σε βαρύτερες περιπτώσεις κατάργηση της αναπνοής και πλήρη εκδήλωση της εικόνας της καρδιοαναπνευστικής ανακοπής. Συχνά οι πνιγόμενοι καταπίνουν μεγάλες ποσότητες νερού, με αποτέλεσμα το στομάχι τους να είναι γεμάτο.

Απαιτείται προσοχή σε ένα μικρό αριθμό θυμάτων, τα οποία απατηλά παρουσιάζονται ως ασυμπτωματικά (χωρίς παθολογική εικόνα). Έτσι διαφεύγουν της προσοχής και επιτηρήσεως από τον περίγυρό τους, για να εμφανίσουν οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια μέσα στις επόμενες 12-24 ώρες, συχνά επικίνδυνη και θανατηφόρο.

Οι ενέργειες που να γίνουν σε περίπτωση πνιγμού, έχουν ως εξής:

• Τοποθετείται το θύμα σε τέτοια θέση, ώστε η κεφαλή του να βρίσκεται χαμηλότερα από τον κορμό του σώματος
• Πιέζεται το στομάχι του, ώστε να αδειάσει από τα περιεχόμενα υγρά.
• Χτυπήματα στην πλάτη, βοηθούν στο άδειασμα των πνευμόνων από τα υγρά. Όμως, δεν πρέπει να σπαταλάτε πολύτιμος χρόνος για την αποβολή όλης της ποσότητας νερού από τους πνεύμονες, κάτι που πρακτικά είναι αδύνατο.
• Αποφράσσεται (ξεφράζεται) ο λάρυγγας από τυχόν ξένα σώματα (φύκια, υπολείμματα τροφών, εμέσματα, κ.λ.π.)
• Εάν το θύμα δεν παρουσιάσει αναπνοή και σφυγμό, ταχύτατα ξεκινά η προσπάθεια καρδιοπνευμονικής αναζωογονήσεως, με έναν ή δύο διασώστες (ώρα σχετικώς «Καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση»).
• Εάν μεν παρουσιάζει σφυγμό, αλλά όχι αναπνοή, απελευθερώνονται κατ΄ αρχήν οι αεροφόρες οδοί με υπερέκταση της κεφαλής. Συγκεκριμένα, η παλάμη του ενός χεριού του ανανήπτη εφαρμόζεται στο μέτωπο του θύματος ασκώντας έλξη προς τα πίσω, ενώ το άλλο του χέρι φέρεται στον αυχένα, ασκώντας ώθηση προς τα επάνω. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται υπερέκταση της κεφαλής και απελευθέρωση των ανώτερων αεροφόρων οδών από τη ρίζα της γλώσσας, καθώς αυτή γλιστρά προς τα πίσω στο αναίσθητο άτομο. Ακολουθούν εμφυσήσεις αέρα, με επαφή χειλέων (η μύτη συλαμβάνεται με το χέρι του ανανήπτη και φράσσεται).

Το θύμα μεταφέρεται στο πλησιέστερο θεραπευτήριο, ακόμη και έάν έχει αναλάβει πλήρως.